Στημένος με δεμένα μάτια Βλέποντας πίσω τη ζωή σου Σ' έναν ξεφλουδισμένο τοίχο Και έξι κάνες για έναν φόνο (Για της βαρύτητας τον νόμο Και τα επουράνια παλάτια!) Πώς να σωθείς με έναν στίχο; Αυτός θα είναι η εκπνοή σου.
Σ' όνειρο είδα τον παππού Σε μια καλύβα του βουνού. Ήταν με τον Σαράφη και τα λέγανε Κάτι καινούργιο μαγειρεύανε! Ξάφνου, σηκώθηκε βαρδάρης Και νασου, πρόβαλε κι ο Άρης! Μα, πριν προλάβω να ρωτήσω Γιατί, στον κόσμο, να ξυπνήσω;