demispoetry

Σήμανε έφοδος! Τα υψώματα Να ξαναπάρουμε Την απάτητη κορφή του ήλιου. Θα έχουν αφήσει εκεί Σκαλίσματα στα δέντρα Οι παππούδες μας. Θα έχουν αφήσει εκεί κουβέντες... Σκοπούς για το αύριο  Που δεν πρόφτασαν.

Στα όρη που κροτάλιζαν τα οπλοπολυβόλα τώρα αφειδώς μοιράζεται γαμήλια φόλα...

Συνθήματα-άδειοι ντενεκέδες Ψυχωτικοί τηλεχαφιέδες Επιχειρούν τρομοκρατία (Διλήμματα στη γερουσία...) Αυτοί θα σου εξασφαλίσουν Τα μάτια πως θα σου σφαλίσουν Κι ό,τι μικρό έχεις πασχίσει Κάποιος μεσίτης θα πουλήσει... Αλλά γιατί πια να σε νοιάζει Το βιος σου ποιος θα το μοιράζει Αφού ο γιος σου θα ΄χει φύγει Σ' άγνωστους τόπους για κυνήγι... Κι εσύ την άδεια γη θα τρέφεις (Κι από εκεί δεν επιστρέφεις...) Χωρίς μια έξαρση -έστω- αγώνα Για όσα θα γινόταν μόνα!

Φεύγουν στα νιάτα κι επιστρέφουν στα γεράματα. Επαναλαμβάνουν σε συνεντεύξεις πως δεν τους έδωσε ευκαιρίες. Αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν. Δεν είχαν άλλη επιλογή, θυμούνται. Ανατρέχουν σ' "εκείνα τα χρόνια" (Πέρασαν κιόλας τόσα;) Ήταν πάντοτε η πόλη τους, η φτωχομάνα... Συγκινούνται."Όμως για να πετύχεις, χρειάζονται κάποιες θυσίες"-να πουλήσεις κι αυτή τη μάνα σου! Ξέρεις, κατά βάθος, πως θα σε συγχωρέσει. Ακόμα, υπομονετικά, σε περιμένει.

Από τα χείλη σου Που 'ναι σαν ψέμα Του Πρωταπρίλη Φιλιά αδέσποτα Μ' ήσυχο βλέμμα Γυρνούν το δείλι.