Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2012

Ερώτηση Κρίσεως

Πού αγωνίζεται να φτάσει... Όποιος δεν έχει τίποτα; Όποιος ζει με το τίποτα Τι έχει να χάσει;

Αγγελάκη

Μ' ένα σουλάτσο σ' αυτήν την πόλη Πέφτεις πάνω σε γνώριμες φάτσες Κάθε φορά πιο σκυθρωπές Και πιο θλιμμένες... Τούτα τα συναπαντήματα μετρούν το χρόνο. Αναδεικνύουν τη φθορά, κάθε φορά Πιο εμφατικά! (Είναι οι φορές που μένουν μετρημένες...)

[Κι αν αύριο ξαπλώνει το φως]

Κι αν αύριο ξαπλώνει το φως Ρημάζει παντού ο φτωχός... Κανείς δε θυμάται πια πώς Να δείξει στον άλλο αδελφός. Ν' ανοίξει ψηλά ένα φως... Και να 'ναι πια ένας Χριστός Δοσμένος κι αυτός, εντελώς Εκεί που τελειών' ο Εαυτός.

[Άραγε βρήκες ψήγμα ουσίας...]

 -Άραγε βρήκες ψήγμα ουσίας...  Στη λίμνη της Αχερουσίας;  Άραγε απάνω εκεί, στο κάστρο  Έκλεισες μάτι σε καν' άστρο; -Όσοι από θάλασσα πνιγμένοι  Τους ξέβρασε η οικουμένη...  Κι όσοι αναίτια σκοτωμένοι  Πάντα έρεβος τους περιμένει. Σκοτάδι μαύρο η κρύα λήθη! Κι εκεί πιστά βουτούν τα πλήθη.

Συναδελφικό

Βαθιά στο σκάμμα Ήταν τα χρόνια... Χωρίς ποτέ καμιά αντιστήριξη. Και με βροχές, και με τα χιόνια Αχ, η πουτάνα η υποστήριξη!

[Σύντροφε, χόρευε και μη ρωτάς!]

Σύντροφε, χόρευε και μη ρωτάς! Τάχα πούθ' έρχεσαι και πού πηγαίνεις... Τη θλίψη σου να τη σκορπάς! Κι από τις θλίψεις όλες να διαβαίνεις. Πάνω σου εσύ να κουβαλάς Πόδι λαγού και κόκκαλο απ' τη νυχτερίδα! Να το σταυρώνεις, να το φιλάς Και να σε βγάζει πάντα στην πατρίδα!

Μακράν

Γαλάζιε ιππότη Στο λευκό σου μανδύα Εμείς, μοιραίοι... Εναποθέσαμε όλες μας  Τις ελπίδες και τα χρέη. Δειλές κατσαρίδες! Mα αν ξαναγίνουμε γενναίοι... Θα στο χρωστάει η ανθρωπότη.

Κοριτσάκι, τα σπίρτα αλλιώς...

Δούλα συμπεριφορά! Κι εσύ ψάχνεις διαφορά Απ' το πριν και το μετά Ενώ πλέεις μες στα σκατά! Σου ρημάξαν τη ζωή! Κι έχεις ήδη μαραθεί Στεγνή κι άστεγη ψυχή Σεργιανάς σε ξένη αυλή. Δε θυμάσαι πια, δεν κλαις Μονολόγαες σαν χθες: "Ήρθαν πάλι οι γιορτές... Κι είν' ρημάδες οι ευχές!" Κοριτσάκι, θα σου πω Έναν δύσκολο σκοπό: "Πάει το σπίρτο άδικα... Αν δεν καίει αυθάδικα!"

Ανάθεση

Δε σταματούν ποτέ οι εργολάβοι! Κι από τη μύγα ξίγκι Κι απ' το καντήλι λάδι... Οι εργατικές ζωές Όλο και πιο φτηνές. (Άραγε πώς θα ήταν, να τους έπαιρνε όλους ο διάολος!)

Δι' ευχών

Σε μια απόλυτα αντιερωτική εποχή Κυριαρχεί η λογική Και το υπολογιστικό συμφέρον. Ενδιαφέρον, μονάχα ό,τι είναι βολικό Και ό,τι χτίζει μέλλον... Πατώντας στο λαιμό!

[Έκανες τη θητεία σου]

Έκανες τη θητεία σου Καλόπιασες μια θεία σου Και μπήκες στο Δημόσιο Μ' ευχές... απ'  τον Αμβρόσιο! Τώρα, γυρνάς στ' αριστερά Μα κουβαλάς τα ίδια μυαλά Μη χάσεις τη θεσούλα σου Τη μίζερη ζωούλα σου... Γυαλίζεις το αμαξάκι σου... Στολίζεις το σπιτάκι σου... Και δεν κατάλαβες ποτέ Πως η ΔΕΗ και ο ΟΤΕ Κι η δόση για το δάνειο Κι η Ζίμενς και το Σάνυο Σε φτιάξανε υπάνθρωπο Αναίσθητο, μισάνθρωπο... (Σου 'μεινε, ρε όρνιο, απ' τα παλιά Ντροπή και τσίπα μια σταλιά;)

Λωτοφάγοι

Ποδόσφαιρο και τσοντοσινεμά Έτσι στεριώνονται οι χούντες Και πριν το καταλάβεις... Είναι αργά!

Δια-πιστωτικό

Δυο επαγγέλματα δε θα ξεμείνουν ποτέ: Οι σαράφηδες και οι πουτάνες! Γιατί πραμάτεια τους έχουν το χρόνο...