demispoetry

Μη γαϊδουροδέσεις... Oι δημόσιες σχέσεις Αξίζουν να τις χέσεις! Βάστα στα πόδια σου Να μην ξεπέσεις.

Όλη η "καλή" η κοινωνία Ξεγυμνωμένη στο ατελιέ μου Σε πόζα αυτάρεσκα ηδονική. Μπούχτισαν τ' άχρηστα λεφτά τους Κι είπαν να μείνουν στην αθανασία. Επάγγελμά μου, η κολακεία! Και τέχνη μου, η μετρική...

Όσοι προστρέξατε σε κυβερνώντες Και ευπειθώς δηλώσατε λαγοί... Να ξέρετε πως η εξουσία δεν διαρκεί Και σύντομα θα εκπέσετε πεινώντες.

Αν όρθωσες ανάστημα για τη δουλειά σου Αν πάλεψες για τα παιδιά σου Αν στήριξες το γείτονά σου Κέρδισες την αξιοπρέπειά σου! Μη λες πως έχασες.

Ζούσα, ασμένως, σε μια χώρα όπου -επί δεκαετίες- στο άκουσμα και μόνο των λέξεων ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ-ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ, ξύπναγαν τα αντανακλαστικά του φιλήσυχου "νοικοκύρη", του μίζερου μικροϊδιοκτήτη, του παθητικού φαφλατά, του χριστιανού συνωμοσιολόγου. Όπου φασίστες κι εθνικιστές πατριδοκάπηλοι πλασάρονταν για πατριώτες, και κοινοί απατεώνες για επαγγελματίες διασώστες... Ακόμη και τώρα, που -εξαιτίας τους- ο "νοικοκύρης" δεν έχει πια νοικοκυριό, ο μικροϊδιοκτήτης έμεινε έξαφνα χωρίς ιδιοκτησία, ο φαφλατάς κατάπιε τη γλώσσα του κι ο αυτοϊκανοποιούμενος χριστιανός έγινε αυτοκτόνος, πριν τα μεγαλοϊδεατικά σενάριά του εκπληρωθούν κατά τας γραφάς... εμείς -προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα- εμπιστευόμαστε τους δολοφόνους μας, εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στους βιαστές μας. Κατακερματισμός απόψεων, καταρράκωση συνειδήσεων, συστηματική και μεθοδευμένη αποβλάκωση, διασπορά φόβου και τρομολαγνεία, αποθέωση της ασημαντότητας, διαρκής έλεγχος της φαντασίας και καταπίεση το