demispoetry

Στους άγριους λόγγους Με τις θημωνιές Τους άσπλαχνους βράχους Τις μαύρες οχιές! Ξαπλώνει η νύχτα Και πέπλο φορά Με άσπρα κεντίδια Και μπλε φυλαχτά. Θυμίζει στην όψη Πορτραίτο ακριβό Δεινού καλλιτέχνη Μεσαιωνικό... Μια  θύελλα τη ζώνει Ραφτές αστραπές Διωγμένη και μόνη Νεράιδα, μην κλαις!

Πολύχρωμη πατρίδα Των ανέργων Πόλη προσφύγων Ου μην αλλά και... Τελειωμένων έργων! Βάλε τον πολιούχο σου Βαλέ -προστάτη! Βγάλ' τον στην ύπαιθρο Επαναστάτη! Μπας και αστράψει Και βροντήξει Και τους πάρει Και τους σηκώσει Από τα πόστα Με βαρδάρη!

Μένουν βουβοί οι άνθρωποι, όταν Δεν βρίσκουνε κάτι να πουν · Γρικούνε δίπλα την ανάσα Στην σκέψη μόνο, ξεψυχούν Με εκείνη τώρα να φιλιόνταν!

Μετάληψη μορφών αχράντων Η λειτουργία των μεταστάντων Στο αφήλιο -αφημένο δώρο! Κέντημα ρυθμικών μαιάνδρων.

Άλλοι σπέρνουν αχτίδες Άλλοι σελώνουν ακρίδες Άλλοι θυμώνουν ελπίδες... Εγώ μουτζουρώνω σελίδες. Άλλοι θερίζουν λιακάδες Άλλοι σέρνουν χαλκάδες Άλλοι φέρνουν παράδες... Κι εγώ γεμίζω αράδες.

Μόνοι ξημερωθήκαμε  Μακριά απ' την αλήθεια.  Τις σάρκες μας τρων ύαινες Και φαλακρά πουλιά... Στην ξενιτιά, από παιδιά Ζούμε, χωρίς βοήθεια! Ψοφίμια μας κατάντησαν Η κάπνα και η σκουριά.

Μόνοι και μονόχνωτοι Πάντοτε αδιόρθωτοι Σχολική παράσταση Με άλλοθι επανάσταση! Λεν, μα δεν το κάνουν Κι όλο αναβάλλουν Γι' αύριο απροσδιόριστο Άνεργο, αδιόριστο! Κι έξω απ' το ποτάμι Ψάχνουν για τσουνάμι (Χρόνια μου, που χάλασα Μακριά απ' τη θάλασσα...)