demispoetry

Παλινδρόμηση σ’ ένα ξένο σώμα, που για λίγο έγινε άνθρωπος δικός, κι απ’ την πάλη, αναστεναγμός με καπνό μπλεγμένος στη σκεπή ανεβαίνει. Λίγες ώρες ως το πρωινό, μ’ όλες τις αισθήσεις κρατημένοι εδώ, όσο παίρνει...

Απ' τα νεκρά σου χέρια κρέμεται το μέλλον. Τώρα αναπαύσου. Τώρα έχεις γίνει κόκκινο λουλούδι και θα φυτρώνεις μες στη σκέψη μας, και στους χειρότερούς τους εφιάλτες. Θα τους στοιχειώνεις. Πνεύμα αγαθό. Πνεύμα αθώο κι άφθαρτο, που κατοικείς στις παιδικές φωνές και στα χαμόγελα αγέννητων ψυχών.