demispoetry

Την Κυριακή η ώρα αλλάζει. Πάει έναν αιώνα πίσω.

Μια μέρα το χρόνο θυμάστε την ποίηση. Τι φριχτή υποκρισία! Και τι αδελφίστικες οι γιορτούλες σας... (Ο κόσμος κάηκε, αν δεν το πήρατε χαμπάρι.)

Αναπτυσόμεθα... Πεινάμε, αλλ' αναπτυσόμεθα! Με τ' όραμά μας εκτεινόμεθα Πέραν του φυσικού εαυτού...

Τόσα χρόνια ψηφίζετε Το μαύρο σκοτάδι! Τόσα χρόνια ρημάδι Κι ολοένα το χτίζετε Μ' υλικά απ' τον Άδη. Έχει πέσει το βράδυ. Αύριο πάλι ελπίζετε...