Καθ' ύψος
Φυλακισμένος σ' ένα σκοτεινό κελί, βλέπεις τα χρόνια σύννεφα να φεύγουν. Ίσως και να 'σουν μέγιστη απειλή και έτσι, πέτυχαν αυτό που θέλουν. Φιλήσυχοι και ταπεινοί μικροαστοί, μικροφαλλοί -τον λίθον- αναμάρτητοι. "Τι κρίμα! να έχει πέσει εκεί", δήθεν λυπούνται όταν φτάνεις στα όρια σου. Κάποτε πνίγαν τις φωνές σου στη σιωπή, τώρα τους κυνηγάει η σκιά σου.