demispoetry

Μια μύγα  Ανάσκελα Ψυχορραγεί Η ανάσα της Στο πάτωμα Έχει απλωθεί Ένας σπουργίτης Μετέωρος Την παρακολουθεί Έξω... η ζέστη.

Επιτέλους, φυσάει! Έστω και λίβας Πάντως, φυσάει. Απ' το παρμπρίζ Με μία κίνηση Ανασύρω εντόμων πτώματα.  Ο αέρας σε στροβίλους Περνά μέσα Και σ' ό,τι αγγίζει Αφήνει αποτυπώματα.

Από αυτά που είδαμε Δεν υπήρχε τίποτα Ήταν δίχως άλλο Μια οφθαλμαπάτη. Από αυτά που είπαμε Ήταν όλα ανείπωτα Τίποτ' άλλο από Μια γυρισμένη πλάτη.

Χορεύουν στο κεφάλι μου Τα χρόνια Αιώνες... Ξεθυμασμένα Σα φτηνή κολώνια Μπερδεύουν εικόνες: Την αδικαίωτη Πάλη των τάξεων Τη γενιά του πάκμαν Και των ανακατατάξεων Τους πικραμένους ιδεαλιστές Και τους αδιάντροπους ληστές Όσους προσπέρασαν Και όσους περνάνε― Γιορτές, επέτειοι Απόψε γυρνάνε.