demispoetry

Όταν σε βρει ο καύσωνας στον κάμπο Φρόντισε να χορεύεις στάχυ-μάμπο Κάτω από τα ποτιστικά "πιστόλια" Μπας και δροσίσεις την ψυχούλα σου, τη δόλια!

Χορός Περσών θρηνεί Μα εσύ δεν τον ακούς. Υπακούς πάντοτε... Στην παρόρμησή σου. Ζητάς τυφλή εκδίκηση Και υποταγή! Περιμένοντάς σε Η μάνα σου αγρυπνεί Κι η σκέψη της... Είναι μαζί σου.

Όταν κατρακυλούσαν  Γύρω οι συνειδήσεις Και σε χτυπούσαν Με μανία οι προκλήσεις Έμεινες άνθρωπος;

Μπράβο, κούκλα μου! Πώς περπατάς Και πώς καλπάζεις! Έτσι ωραία... Φτου σου, κούκλα μου! Μη σταματάς Και μη διστάζεις! Είσαι μοιραία... Θες να πεινάσουμε παρέα;

Βάζεις το χέρι στη φωτιά Και κόβεις το κεφάλι σου Πως για το χάλι σου Δε φταίει η φωτιά! (Εκείνη άναψε τυχαία Από έναν κεραυνό στην ερημιά) Ήταν τα λάθη της ζωής σου, τα μοιραία Που σ' άφησαν καμμένη λαγκαδιά...

Ωραία ν΄ ακούγονται όλα. Ωραία και, προπαντός, ανώδυνα. Να κρατούν μια εντύπωση Τρυφερής και υποσχόμενης νεότητας! Μια φιλάρεσκη αίσθηση Ότι το μέλλον μας ανήκει. Κι ας είναι άτοπο Κι ας είναι ψέμα Έστω... ζωτικόν!

Άλλα 141... Κουκιά μετρημένα! Τέμπη και κάμπος  Μοιάζουνε σάμπως Σκυλιά δεμένα... Άλλο ένα κουράγιο Και θα σε κάνουν άγιο!

Σε "ουράνιο κήπο" καθισμένος Ήρεμος γράφεις και "ηττημένος" Για όσους θα κλαιν... Για όσους θα λεν Μετά από 'σένα Πράματα χιλιοειπωμένα.

Άνθρωποι πνευματικοί... Κυνηγοί... Των "υψηλών" νοημάτων. Μάρτυρες ή και Αρωγοί εγκλημάτων! Κι ωστόσο ανήξεροι Περί θυμάτων. Θωμάδες άπιστοι! Λογάδες άπληστοι Περί θαυμάτων...