demispoetry

Δ ιασχίζαμε, κι είχε λιακάδα, Το υγρό, στενότατο φαράγγι, Που βγάζει στην περίκλειστη κοιλάδα... Εκεί όπου όλα τα φαράγγια συναντιούνται. Εκεί όπου κλείνει η Μεγάλη Εβδομάδα.

Εκείν' η πολυθρόνα Δεν ήταν πολυθρόνα ακριβώς Παρά ένας σκούρος θρόνος.  Εκείν' η πολυθρόνα Δεν ήταν πολυθρόνα ακριβώς Παρά ένας θρήνος εσωτερικός. Εκείν' η πολυθρόνα Ο ανυπέρβλητος εκείνος Σαρκασμός Και πόνος.

Δεν υπάρχει τίποτ' άλλο απ' τον Έρωτα. Δεν υπάρχει τίποτ' άλλο απ' τα υπέροχα μάτια σου... Τα εξεταστικά, τα ερευνητικά, τ' αφανέρωτα! Τίποτ' άλλο από 'σένα.

Θυμάστε Φώτων μια γιορτή κι εν άσπρο περιστέρι; (Του Γιώργου συνομιλητή και Σαμαρά το ταίρι...) Δεν ασχολείται πια κανείς με τον Καρατζαφέρη. Το τροφαντό αυτό παιδί και υμνητή του Ντερτιλή... Της κωλοτούμπας το παντοτινό αστέρι! Πληροφορήθηκα, μάλιστα, εσχάτως Πως μήτε σκύλος τον πλησιάζει μήτε γάτος!

Κακοί δημόσιοι! Μένεα πνέοντες Αμβρόσιοι.... Βιβλιοπώλες βουλευτές ανόσιοι Η ιερά τάξις των πραγμάτων...

Απ' το πρωί μας φτύνει ο ουρανός! Μέχρι κι ο Θεός μας σιχάθηκε. Φιδίσια δρομολόγια κάνουν οι ψιχάλες, καβάλα -αμέτρητες- πάνω σε άλλες...

Το εβένινο βλέμμα σου Πίνακας μεγάλου δασκάλου Λιτό γλυπτό χαμένης τέχνης Που συμπυκνώνει την ύπαρξη.