demispoetry

Ο αγώνας ήταν απολαυστικός. Βάλαμε γκολ και η ιαχή του πλήθους πρέπει να ακούστηκε χιλιόμετρα μακριά. Πετάχτηκα επάνω σα να με χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Φώναζα και χοροπηδούσα. Κοίταξα γύρω μου τα πρόσωπα των φιλάθλων: Ήτανε όλοι τους ευτυχισμένοι! Σάμπως, νομίζεις, τι είναι η ευτυχία; Πόσο κρατάει παραπάνω απ' ό,τι η φάση ενός γκολ; Τύλιξα το κασκόλ στο χέρι μου και ύψωσα τις γροθιές μου στον αέρα!  Ο φίλος μου χαμογελούσε. "Είναι οφσάιντ", είπε. "Το ακύρωσε ο διαιτητής". Ντέμης Κωνσταντινίδης , Ριγιούνιον θέρτυ , απόσπασμα

Μια αχόρταγη αγέλη Έφαγε τον Βαγγέλη [Δήθεν αμηχανία... Ζόφος κι απελπισία! (Η ανθρώπινη κακία Σε πλήρη υπεροπλία) Βαθειά αναπηρία Με όχημα τη βία] Μα εσένα τι σε μέλλει... Μήπως σε λεν Βαγγέλη;

Άραγε, πώς περνάει ο χρόνος... Πλανήτης σου σαν γίνει ο Κρόνος; Άραγε, υπάρχει ανάγκη βίας... Πλανήτης σου σαν γίνει ο Δίας; Άραγε, τι μπορείς να πάρεις... Πλανήτης σου σαν γίνει ο Άρης; Άραγε, να 'μαστε κι εμείς... Πλανήτης σου σαν γίνει ο Ερμής;

Στις καφετέριες... γκαρσόνες-ιέρειες κι αναμμένες οθόνες δήθεν ξορκίζουν μοναξιές.