Καλέμι (ή καλέ μη)
Η ωριμότητα του στίχου Ακέρια στέκει ή στο περίπου; Κατακτημένη πέρα ως πέρα Μπασμένη ή μωρά παρθένα; Αυτό το ερώτημα μας τρώει Μας σιγοκαίει ξερούς στη χλόη Φωλιάζει εντός μια αμφιβολία: Τεχνούργημα ή φλυαρία;
Αναρτήσεις
Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2011
Ομοιότητες
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Με το σκύλο μου μοιάζουμε πολύ. Αυτή την παρατήρηση κάνουν όσοι μας βλέπουν να τριγυρνάμε μαζί. Μέχρι σήμερα –είμαστε περίπου συνομήλικοι αν μετατρέψει κανείς τα σκυλίσια χρόνια σε ανθρώπινα– δεν έχει βλάψει ούτε μυρμήγκι. Είναι το ίδιο λαίμαργος, το ίδιο τεμπέλης, το ίδιο ατίθασος, μοιάζουμε ακόμη και στο βλέμμα. «Πάρε μια μεγάλη σακούλα, βάλε τα κουτάβια μέσα και πέταξε τα κάπου μακριά», με είχε προστάξει ο προϊστάμενός μου στο στρατό. Και αν δεν επικαλούμουν την «ιδιαίτερη» ευαισθησία που δείχνουν τα τηλεοπτικά κανάλια σε υποθέσεις ανυπεράσπιστων και κακοποιημένων ζώων, είμαι σίγουρος ότι δε θα είχε ιδρώσει το αυτί του και θα ανέθετε αυτή τη «δουλειά» σε κάποιον άλλο, κακόμοιρο συνάδελφό μου. Ωστόσο, φάνηκε να θορυβείται μ’ αυτή την έμμεση απειλή που εκτόξευσα και αρκέστηκε στην επωδό: «Βρες έναν τρόπο να τα ξεφορτωθείς. Χάρισε τα σε κανένα φίλο ή συνάδελφό σου». Οι δύο σκύλες που είχαμε υπό την προστασία μας επάνω στο φυλάκιο, είχαν γεννήσει πριν ένα μήνα. Έτσι, εκτός από τ...