Επόμενη στάση: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ένας παππούς σιγοψιθυρίζει, πίσω μου,
στίχους ενός παλιού, αντάρτικου.
Χαμογελά.
Έχει ζήσει κάτι, που η γενιά μου δε θ' ακουμπήσει..
Καλύτερα καυτό, παρά χλιαρό.
Πιο μακρινό, αλλά και πιο ενδιαφέρον.
Αχ! Το συμφέρον...

Φτάνω στο πρακτορείο,
κάνω να δώσω το λογαριασμό, 
μα τα λεφτά δεν φτάνουν.
Απροσεξία!
Άλλη φορά, θα βλέπω τα ψηφία.
Μαζί με μένα, την πατά και μια κυρία...

Ήλιος, ντουντούκες και πανό: Μέρα απεργίας!
Νέοι με σακίδια..
Έχει γεμίσει το πλακόστρωτο φτυσίδια.
Πατάω σ' ένα, γλιστράω και πέφτω..
Ένα μονότονο βουητό, κι ύστερα παύση.
Χάλασε η μικροφωνική, κι ο ηλεκτρολόγος απεργεί...

"Όλοι μαζί.. στο τέλος θα.."
Κάτι σαν μάρτυρας του Ιαχωβά
Και ζωή του μέλλοντος αιώνος!
Ένα είν' το Κόμμα, κι άπειρος ο χρόνος...

Σαν αδέσποτος σκύλος σε πορεία,
σέρνω κι εγώ τα βήματά μου.
Λέω: "Για να βαδίζουν τσούρμο, κάπου πάνε..."

"Διακριτικά" μας παρακολουθούν τα ΜΑΤ
Ώσπου -απότομα- μας κυνηγάνε!
Τρώω στο κεφάλι ένα πλακάτ 
Και με κλωτσάνε...

"Ζήλος" εξόφθαλμα υπερβολικός
"Ένας γιατρός, ένας γιατρός!"
Με κουβαλάνε...

Χωρίς αισθήσεις, με ψευδαισθήσεις
Κι όμως, νομίζω ότι ψελλίζω:

"Είχατε άδικο παιδιά, "φίλοι κι αδέλφια" τελικά..."

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Tους φίλους σου