Φούγκα
Όταν το βαπόρι
Μπει απ' το παράθυρο
Και μετατοπίσει
Τις άδειες γλάστρες
Που στεφανώνουν
Το νεροχύτη
Στην προκυμαία του σαλονιού
Θα είμαστε έτοιμοι
Προς αναχώρηση...
Έντγκαρ
Σε παραλία απόκρημνη, έναν έναν γκρέμισα τους φόβους μου. Τους γκρέμισα εκεί που σκάει το κύμα αλέθοντας με δύναμη... φέρνοντας τα πάνω κάτω! Τους γκρέμισα με μιαν ελπίδα: το κύμα να τους πάρει, πάνω στα βράχια με αφρισμένη ορμή να τους διαλύσει και, μες στη νύχτα, ο δαίμονας που επρόφταινε το βήμα να μ' αφήσει. Φάντασμα στον ίδιο μου εαυτό συνάντησα εκεί το σύνορο... Χαιρέτησα την όψη που κάποτε είχε όνομα και σπίτι, κι ωστόσο του γιαλού είναι πια στοιχειό.
