demispoetry

Ξαμολημένα αδέσποτα Δίχως στον ήλιο μοίρα, θα σας φάνε. Και τα πιστά μπουλντόγκ σας Ακολουθάνε...

Τρυκίμισε μπροστά μου, θάλασσα Θύμισε χρόνια μου, που χάλασα Με τους εχθρούς σου, τους στεριανούς... Μες στους αφρούς σου και τους καιρούς Πρίμα-μπουνάτσα, εντός μου άλλαξα Κι έγινα νέος Μαραμπούς!

Το ηθικό μας μαράθηκε Προτού καν ανθίσει. Είμαι αυτός που τρελάθηκε Και στ' αυτί σου μιλώ: Μην το αφήσεις να σβήσει!

Ένα κρεσέντο παρανόμων! Μέσα σε δίκτυο των υπονόμων. Πλαστό ευαγγέλιο κάθε θεμέλιο.