Λιοπύρι
Μαύρες τρίχες πυκνές
Σα φύκια σε όρμο σμίγουν
Σ' ανάποδο τρίγωνο.
Όταν για λίγο βρέχει
Βγαίνουν οι μέδουσες
Με τα παράλυτα πλοκάμια τους
Κάτω απ' τις στάλες να χορέψουν.
Έντγκαρ
Σε παραλία απόκρημνη, έναν έναν γκρέμισα τους φόβους μου. Τους γκρέμισα εκεί που σκάει το κύμα αλέθοντας με δύναμη... φέρνοντας τα πάνω κάτω! Τους γκρέμισα με μιαν ελπίδα: το κύμα να τους πάρει, πάνω στα βράχια με αφρισμένη ορμή να τους διαλύσει και, μες στη νύχτα, ο δαίμονας που επρόφταινε το βήμα να μ' αφήσει. Φάντασμα στον ίδιο μου εαυτό συνάντησα εκεί το σύνορο... Χαιρέτησα την όψη που κάποτε είχε όνομα και σπίτι, κι ωστόσο του γιαλού είναι πια στοιχειό.
