Αφίξεις


Έτσι άδικα που σπαταλιόμαστε
Έτσι άστοχα που κύλησε η ζωή μας
Στην τύχη ό,τι ψυχανεμιζόμαστε
Φάντασμα το κυνήγι κι η ανάπαψή μας.

Το ένστικτο πια δεν κάνει την προσπάθεια
Η ώρα πια δεν κουβαλά το χρόνο
Μονότονα, σαν τρένα, φτάνουνε τα δάκρυα
Και στο σταθμό, ένας σταθμός τα περιμένει μόνο.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Tους φίλους σου