Αφίξεις


Έτσι άδικα που σπαταλιόμαστε
Έτσι άστοχα που κύλησε η ζωή μας
Στην τύχη ό,τι ψυχανεμιζόμαστε
Φάντασμα το κυνήγι κι η ανάπαψή μας.

Το ένστικτο πια δεν κάνει την προσπάθεια
Η ώρα πια δεν κουβαλά το χρόνο
Μονότονα, σαν τρένα, φτάνουνε τα δάκρυα
Και στο σταθμό, ένας σταθμός τα περιμένει μόνο.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Θεοφάνεια

Έντγκαρ

Tους φίλους σου