Εν τέλει
Φύτρωνα σα τον άγριο σπόρο
Που τον ποτίζει η καταιγίδα
Και τον ταΐζουν τ' άγρια χώματα.
Ταξίδευα με κάθε φύσημα του αέρα.
Σκόρπιζα στις πιο απόμερες γωνιές του ορίζοντα.
Περιπλανιώμουν αενάως
Αναζητώντας μέρη ευφορότερα
Ίσως, ακόμη, συμφερότερα.
Άναρχα, χωρίς μοτίβα και τακτοποιήσεις
Όπως συμβαίνουν όλα.
